Rokietta siewna, Rukola

(Eruca vesicaria)

Roślina jednoroczna należąca do rodziny kapustowatych, dorasta do około 60 cm.

Rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego, nad Morzem Czarnym, w Afryce, w Azji Zachodniej, na Kaukazie, Zakaukaziu, i w Turkmenistanie.

Ma bladożółte, nabiegłe fiołkowymi żyłkami kwiaty i ciemnozielone liście.

Uprawiana jako jadalne i popularne zioło we Włoszech od czasów rzymskich, była wymieniany przez różnych starożytnych rzymskich autorów klasycznych jako afrodyzjak i pewnie dlatego jej późniejsza uprawa w klasztorach była zabroniona.

Jest bogatym źródłem kwasu foliowego i witaminy K. Rukola jest również dobrym źródłem witaminy A, witaminy C, wapnia, magnezu, potasu i manganu.

Liście są powszechnie spożywane jako warzywo, zazwyczaj w postaci sałatki.

Oprócz liści jadalne są kwiaty, młode strąki i dojrzałe nasiona.

Od czasów rzymskich we Włoszech surowa rukola była dodawana do sałatek. Często dodaje się ją do pizzy pod koniec lub zaraz po pieczeniu. Jest również używany w stanie gotowanym w Apulii, w południowych Włoszech, do przygotowania makaronu cavatiéddi, „w którym duże ilości grubo posiekanej rukoli dodaje się do makaronu przyprawionego domowym sosem pomidorowym i pecorino”, a także w wielu bezpretensjonalnych przepisach, w których jest dodawana, siekana, do sosów i dań gotowanych.Jest również stosowana jako składnik pesto oprócz (lub jako substytut) bazylii.

Bywa używana do produkcji musztardy oraz jako zamiennik pieprzu.

Jest rośliną leczniczą.

Łagodne mrozy utrudniają wzrost rośliny i powodują, że zielone liście stają się czerwone.