Serdecznik Pospolity (L. Cardiaca) Nasiona

3,50

Serdecznik Pospolity Motherwort

(Leonorus Cardiaca)Mrozoodporna, miododajna, bylina z rodziny Lamiaceae. Naturalnie występuje w Azji Środkowej, na Bliskim Wschodzie i Syberii, obecnie można ją spotkać na całym świecie, głównie z powodu rozprzestrzeniania jej jako rośliny zielarskiej. Do Europy najprawdopodobniej dotarła w średniowieczuw trakcie wielkich wędrówek ludów azjatyckich na zachód. Osiąga od 60-150 cm wysokości. Liście klapowane na długichogonkach, z wierzchu ciemnozielone, spodem jaśniejsze. Kwiaty małe, różowe lub koloru bzu, pojawiają się w kątach liści, tylko na górnej części rośliny, między czerwcem a październikiem. Najczęściej występuje na poboczach dróg, przy murach i płotach, na osiedlach wiejskich oraz w miejscach ruderalnych. Ma długą historię stosowania jako zioło w medycynie tradycyjnej w Europie Środkowej, Azji i Ameryce Północnej. Dawniej była uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna. Nie jest typową przyprawą, jednak można używać świeżych lub suszonych liści jako dodatku do soczewicy i grochówki. Kiedyś stosowana również do nadawania smaku piwu. Surowcem są świeże lub suszone ok. 30-40 cm wierzchołkikwitnących roślin, podawane w formie naparów, nalewek lub soku. Wierzchołki roślin powinny być suszone w przewiewnym i zacienionym miejscu, temperatura nie może przekroczyć 35 °C. Ziele zawiera alkaloid leonurine (podobnie jak serdecznik syberyjski i klip dagga), który jest łagodnym środkiem rozszerzającym naczynia krwionośne, ma relaksujący wpływ na mięśnie gładkie. Roslina ma działanie podobne do naparstnicy, ale słabsze. Zawiera także inne alkaloidy, gorzkie glikozydy, flawonoidy (w tym rutyny i kwercetyny), garbniki, olejki eteryczne i witaminę A. Roślina była tradycyjnie używana w Chinach w celu zapobiegania ciąży oraz do regulowania miesiączki. Położne używały jej do różnych celów, w tym jako tonika, do zapobiegania infekcjom macicy u kobiet, do wzmożenia laktacji, stąd nazwa Motherwort. Już od dawna uważa się, że roślina może złagodzić ból po porodzie. Nie wiadomo czy była używana już w czasach starożytnych. Napewno była popularna w użyciu w Europie Środkowej, w okresie późnego średniowiecza. W jednej z pierwszych drukowanych w języku niemieckim książek o ziołach „Gart gesuntheit” (1485), jest wymieniona pod nazwą Cordiaca i zalecana na bóle brzucha i problemy z sercem. W medycynie ludowej była używana na osłabienie działalności serca, nerwice serca, zaburzenia przewodu pokarmowego i układu nerwowego, bóle głowy, bezsenność, katar w płucach, uporczywy kaszel, stan napięcia i niepokoju, uczucie lęku, zaburzenia snu, palpitacje serca, łagodzi kołatanie serca i arytmię, wzmacnia mięsień sercowy, pomaga przy nadciśnieniu, jak również w leczeniu biegunki, zapalenia oskrzeli, wzdęć, na zaburzenia trawienia, na objawy menopauzy (jako środek wzmacniający), uspokajający, w niewydolności serca, jako środek przeciwskurczowy. Używana do leczenia reumatyzmu, obrzęku, astmy, histerii i stanów nerwowych, do regulacji pracy serca, do wspierania leczenia nadczynności tarczycy, jako środek moczopędny i narzędzie do regulacji cyklu miesiączkowego. Nalewka z serdecznika jest stosowana do leczenia nerwicy, chorób serca, dusznicy bolesnej, zapalenia mięśnia sercowego, stwardnienia naczyń mózgowych, choroby Gravesa-Basedowa, łagodnej padaczki, w początkowej fazie nadciśnienia tętniczego, jako środek przeciwpasożytniczy. W Rosji odkryto, że ziele serdecznika pozytywnie wpływa przy zaburzeniach funkcji płciowych u mężczyzn. W USA, Rosji, Kanadzie roślna jest stosowana jako zamiennik kozłka lekarskiego. Właściwości przeciwskurczowe naparu wykorzystuje się przy bólach brzucha (zmniejsza skurcze jelit), wzdęciach, zaburzeniach trawienia, biegunkach i przy bolesnym miesiączkowaniu. Napar za względu na działanie ściagajace, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne może być używany zewnętrznie do przemywania ran i oparzeń.

Brak w magazynie

SKU: 593d564ee4b0385f2a7df5b8 Kategoria:

Opis

Serdecznik Pospolity Motherwort

(Leonorus Cardiaca)Mrozoodporna, miododajna, bylina z rodziny Lamiaceae. Naturalnie występuje w Azji Środkowej, na Bliskim Wschodzie i Syberii, obecnie można ją spotkać na całym świecie, głównie z powodu rozprzestrzeniania jej jako rośliny zielarskiej. Do Europy najprawdopodobniej dotarła w średniowieczuw trakcie wielkich wędrówek ludów azjatyckich na zachód. Osiąga od 60-150 cm wysokości. Liście klapowane na długichogonkach, z wierzchu ciemnozielone, spodem jaśniejsze. Kwiaty małe, różowe lub koloru bzu, pojawiają się w kątach liści, tylko na górnej części rośliny, między czerwcem a październikiem. Najczęściej występuje na poboczach dróg, przy murach i płotach, na osiedlach wiejskich oraz w miejscach ruderalnych. Ma długą historię stosowania jako zioło w medycynie tradycyjnej w Europie Środkowej, Azji i Ameryce Północnej. Dawniej była uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna. Nie jest typową przyprawą, jednak można używać świeżych lub suszonych liści jako dodatku do soczewicy i grochówki. Kiedyś stosowana również do nadawania smaku piwu. Surowcem są świeże lub suszone ok. 30-40 cm wierzchołkikwitnących roślin, podawane w formie naparów, nalewek lub soku. Wierzchołki roślin powinny być suszone w przewiewnym i zacienionym miejscu, temperatura nie może przekroczyć 35 °C. Ziele zawiera alkaloid leonurine (podobnie jak serdecznik syberyjski i klip dagga), który jest łagodnym środkiem rozszerzającym naczynia krwionośne, ma relaksujący wpływ na mięśnie gładkie. Roslina ma działanie podobne do naparstnicy, ale słabsze. Zawiera także inne alkaloidy, gorzkie glikozydy, flawonoidy (w tym rutyny i kwercetyny), garbniki, olejki eteryczne i witaminę A. Roślina była tradycyjnie używana w Chinach w celu zapobiegania ciąży oraz do regulowania miesiączki. Położne używały jej do różnych celów, w tym jako tonika, do zapobiegania infekcjom macicy u kobiet, do wzmożenia laktacji, stąd nazwa Motherwort. Już od dawna uważa się, że roślina może złagodzić ból po porodzie. Nie wiadomo czy była używana już w czasach starożytnych. Napewno była popularna w użyciu w Europie Środkowej, w okresie późnego średniowiecza. W jednej z pierwszych drukowanych w języku niemieckim książek o ziołach „Gart gesuntheit” (1485), jest wymieniona pod nazwą Cordiaca i zalecana na bóle brzucha i problemy z sercem. W medycynie ludowej była używana na osłabienie działalności serca, nerwice serca, zaburzenia przewodu pokarmowego i układu nerwowego, bóle głowy, bezsenność, katar w płucach, uporczywy kaszel, stan napięcia i niepokoju, uczucie lęku, zaburzenia snu, palpitacje serca, łagodzi kołatanie serca i arytmię, wzmacnia mięsień sercowy, pomaga przy nadciśnieniu, jak również w leczeniu biegunki, zapalenia oskrzeli, wzdęć, na zaburzenia trawienia, na objawy menopauzy (jako środek wzmacniający), uspokajający, w niewydolności serca, jako środek przeciwskurczowy. Używana do leczenia reumatyzmu, obrzęku, astmy, histerii i stanów nerwowych, do regulacji pracy serca, do wspierania leczenia nadczynności tarczycy, jako środek moczopędny i narzędzie do regulacji cyklu miesiączkowego. Nalewka z serdecznika jest stosowana do leczenia nerwicy, chorób serca, dusznicy bolesnej, zapalenia mięśnia sercowego, stwardnienia naczyń mózgowych, choroby Gravesa-Basedowa, łagodnej padaczki, w początkowej fazie nadciśnienia tętniczego, jako środek przeciwpasożytniczy. W Rosji odkryto, że ziele serdecznika pozytywnie wpływa przy zaburzeniach funkcji płciowych u mężczyzn. W USA, Rosji, Kanadzie roślna jest stosowana jako zamiennik kozłka lekarskiego. Właściwości przeciwskurczowe naparu wykorzystuje się przy bólach brzucha (zmniejsza skurcze jelit), wzdęciach, zaburzeniach trawienia, biegunkach i przy bolesnym miesiączkowaniu. Napar za względu na działanie ściagajace, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne może być używany zewnętrznie do przemywania ran i oparzeń.