Opis
Smocze DrzewoDragon’s Blood
(Dracaena Draco)Roślina przypomina pokrojem drzewo, należy z rodziny Asparagaceae, obecnie w naturze występuje bardzo rzadko. Mimo ze może żyć od 7 do 9 tysięcy lat, wzrost smokowcajest powolny – po ok. 10 latach osiąga wysokość 1 m. Na Maderze i wyspach Kanaryjskich rośnie ich zaledwie kilkaset egzemplarzy. Kiedy roślina jest młoda nie tworzą się na niej żadne rozgałęzienia, po około 10-15 lat przestaje rosnąć i wydaje pierwszy raz słodko pachnące kwiaty w kolorze biało-zielonym, które nastepnie przekształcają się w nieco mniejsze od wiśni, pomarańczowo-brązowe owoce. Po tym jak zakwita, pień rozgałęzia się na dwa, po kolejnych 10 lub 15 latach znowu powtarza się ten sam proces, ponieważ tak jak drzewa nie wytwarza słojów, jej wiek można okreslić tylko po rozgałęzieniach. Liście układaja się na kształt parasola, są niebiesko-zielone, długie, szablowate. Roślina jest niezbyt trudna do uprawy, wymaga jasnego, ale nie mocno nasłonecznionego stanowiska oraz przepuszczalnej i żyznej ziemi. Lubi wysoką temperaturę od 18-21 °C, nie lubi zimnych przeciągów i bardzo wilgotnej, nieprzepuszczalnej ziemi. Dla ludu Guanczów, pierwszych znanych mieszkańców Wysp Kanaryjskich, „drzewo” posiadało właściwości magiczne – po skaleczeniu drzewa wypływa „krew” – spowodowane jest to faktem, że po nacięciu kory lub liści, wypływająca żywica, utleniając się, przyjmuje czerwonawy kolor i jest nazywana smoczą krwią. Zachowały się opisy okazu który rósł na Teneryfie, Humboldt widział go w czasie swojej wizyty. Roślina osiągneła około 21 m wysokości i miała 14 m w obwodzie, jej wiek oszacowano na ponad 6000 lat. W środku pnia było naturalne pęknięcie, w powstałej komorze lud Guanczów urządził małą świątynie, roślina była uważana za świetą przez tamtejszych mieszkańców. Niestety drzewo zostało zniczczone przez burzę w 1868 roku. Nazwa tego unikatowego „drzewa” ma mityczne pochodzenie, wiąże się z jedenastą pracą Herculesa, który miał przynieść trzy złote jabłka z ogrodu Hesperyd, strzeżone przez smoka Landona. Herkules zabił Landona, a na jego krwi spływającej do ziemi, zaczeły wzrastać „smocze” drzewa. Od tego czasu przy nacięciu rośliny wydzielają smoczą krew. W prehistorycznych jaskiniach grobowych znaleziono rysunki wykonane żywicą, w tym czasie była też używana do balsamowania. Żywica jest palna i stosuje się ją od wieków do sporządzania rytualnych kadzideł. W średniowieczu była cenniejsza niż złoto i poszukiwana przez alchemików. W XIX Wieku była powszechnym dodatkiem do past do zębów, ponieważ uważano że utrzymuje w zdrowiu zęby i dziąsła. Dawniej w Chinach używano powszechnie barwnika z tej rośliny, obecnie jest stosowany jako lakier do barwienia skrzypiec. Żywicy używa się jej w magii rytualnej, jest utożsamiana z mocą Marsa. Sporządza się z niej magiczny atrament, służący do tworzenia talizmanów i pieczęci. Właściwości lecznicze:Tradycyjnie żywica jest uważana za panaceum. W medycynie ludowej, smoczej krwii używa się jako środka do przemywania, gojenia ran i tamowania krwawienia. Jest używany wewnętrznie na owrzodzenia jamy ustnej, gardła, żołądka i jelit, czerwonkę, biegunkę, wirusy układu oddechowego i żołądka, choroby skóry, bóle w klatce piersiowej, krwawienie po porodzie, wewnętrzne urazy i nieprawidłowości miesiączkowania, do obniżenia gorączki. Jest używana również jako olejek do ciała. (Kiełkowalność ok. 40%. )
